بررسی تأثیر 12 هفته تمرینات استقامتی بر CRP سرمی و فیبرینوژن پلاسمایی به عنوان عوامل التهابی پیشگویی کننده بیماریهای قلبی و عروقی

سابقه و هدف: با توجه به شیوع و روند رو به رشد بیماریهای قلبی عروقی و اهمیت شاخصهای التهابی پیشگویی کننده این بیماریها و همچنین وجود بعضی گزارشات مبنی بر تأثیر تمرینات استقامتی بر وضعیت آنها، این پژوهش به منظور تعیین تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر CRP سرمی و فیبرینوژن پلاسمایی (به عنوان شاخصهای التهابی پیشگویی کننده بیماریهای قلبی و عروقی) و مقایسه آن با گروه کنترل، روی دانشجویان مرد جوان غیر ورزشکار در سال 1389 انجام گرفت. مواد و روشها: این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی بر روی 24 دانشجوی داوطلب پسر غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران انجام گرفت. افراد دو گروه به لحاظ سن، جنس، قد، وزن، درصد چربی و حداکثر اکسیژن مصرفی مشابه‌سازی شدند. در ابتدای مطالعه با اخذ 5 میلی‌لیتر خون، میزان CRP سرمی و فیبرینوژن پلاسمایی آنها تعیین و ثبت شد. به گروه تجربی 12 هفته تمرینات استقامتی شامل سه دوره چهارهفته‌ای و هر هفته سه جلسه تمرین، داده شد. گروه شاهد این تمرینات را نداشتند. در خاتمه تحقیق، مجدداً این شاخصها در هر دو گروه بررسی و تغییرات آنها مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته‌ها: در پایان مطالعه، میزان فیبرینوژن گروه شاهد از 03/0± 45/0 به 02/0± 45/0 رسید (5/0 P<) و در گروه تجربی از 03/0±45/0 به 04/0±40/0 کاهش پیدا کرد (0002/0 P<) که اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی‌دار بود. در مورد شاخص CRP، در گروه شاهد تغییری مشاهده نشد، اما در گروه تجربی از 233 به 213 کاهش پیدا کرد ( 002/0 P<). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که 12 هفته تمرینات استقامتی موجب بهبود شاخصهای التهابی پیشگویی کننده بیماریهای قلبی عروقی در افراد جوان غیر ورزشکار می‌شود، بنابراین انجام این‌گونه تمرینات را توصیه می‌نماییم.